در جرم خیانت در امانت لازم نیست که تصریح شود که یکی از طرفین نسبت به مالی که در نزد ایشان سپرده شده است، امین باشد بلکه رابطه امانی می‌تواند با توجه به اوضاع و احوال احراز شود از این رو همانطور که مستاجر نسبت به مورد اجاره امین است و در صورت تعدی و تفریط در (عین مستاجره) ضامن است.
در روابط بین زوجین نیز هریک از زوجین می‌تواند نسبت به اموال طرف دیگر امین تلقی شود و در صورتی که شخص امین نسبت به مورد امانت تعدی یا تفریط کند، مثلا از آن بدون اینکه حق استفاده از آن را داشته باشد، استفاده کند یا آن را تلف یا منتقل نماید بدون اینکه نسبت به این اقدامات اختیاراتی از سوی امانت گذار داشته باشد، جرم خیانت در امانت تحقق یافته است.
بنابراین مثلا اگر زوج نسبت به اقلام جهیزیه که فقط اذن در انتفاع از آن‌ها را از سوی زوجه تا زمانی که زوجه به اذن خود باقی است دارد تعدی یا تفریط کند مثلا بدون اینکه اختیار نقل و انتقال آن‌ها را داشته باشد، آن‌ها را به فروش برساند یا آن‌ها را تلف نماید در صورتی که تمامی ارکان جرم محقق شده باشد، می‌توان زوج را تحت عنوان خیانت در امانت تعقیب کیفری نمود.
دیدگاه خود را بنویسید